من سال هاست آمدن خفاش ها را خمیازه می کشم

سال هاست که با قورباغه ها لبِ برکه آواز خواندم

سال هاست که از پشتِ پنجره های غرورم

کرکس ها را که بر شاخه های خشکِ چنار سهیده اند می بینم.

کسی نمی تواند به من بگوید شاعرم

من از آمیزش واژه های نا هم جنس می ترسم

من از زاییده شدن شعر های سمی می هراسم

من در غبار ثانیه ها محو شدم

و آمدنم را هیچ چشمی

از پشت هیچ شیشه ای انتظار نکشید

من سال هاست ، مرده ام .

 

نوشته های دیگران()

کسی نمی تواند به من بگوید شاعرم ...
[عناوین آرشیوشده]

من و پری
حرفهای قشنگ ...پیچیدگی خاص خودشونو دارن.. هیچ وقت نخواستم حرفامو قشنگ کنم.. که بخواد به دل کسی بشینه.. هیچ وقت نخواستم با حرفای قشنگ کسی رو مجبور به تحمل کردن خودم بکنم هیچ وقت یادم نمیاد کسی از بودن من و حرفام احساس غرور کنه..ذوق کنه.. شاید اگه می خواستم میتونستم .. هیچ وقت نخواستم کسی فکر کنه مثل احمقهای بیکار واسه چیزی که میدونم مال من نیست قصه پردازی می کنم... چند بار امتحان کردم؟؟؟ چند بار اشتباه کردم؟؟ از گدایی احساس متنفرم...ازین که کسی فکر کنه دارم با حرفهای قشنگ گولش میزنم متنفرم...از خودم که هیچ وقت هیچ کس نفهمید که واقعا حرفش چیه متنفرم... نمیدونم...گیجم...خسته ام..ساکتم... حتی نمیدونم این همه شکایت رو چه جوری توو این لعنتی بنویسم.. باز ناشی شدم

مجوع بازدیدها: 3108 بازدید

امروز: 13 بازدید

دیروز: 0 بازدید